realidade alterna

Quérote

aquí,

Quero facer contigo

 o que o outono fai cós carballos.

Vou arrodearte

coma o solpor aos portos.

Vou desviarte

coma as ínsuas dunha delta.

Quero 

hiperbolizarche a alma,

espir o ruído tenue da túa tráquea,

osixenarche cada poro do corpo.

Quero perfilarche os vértices,

suliñárche as liñas da face,

percorrerche os beizos.

Pero

sen o tacto;

quero facer de ti

unha sinestesia.

Quero tocarte en sensacións

e que deveñas outono, porto,

desembocadura, vértices

 e beizos.

Quero 

ser egoísta

e tallarte en mármore,

fundirte en ferro,

soplarte en vidro.

Quero facer contigo

o que ti lle fas á noite.