Scripta volant

Non es ti, non somos nós;

É ese pobo baleiro

entre a fronteira

da pequena mureira

na que habitan o miúdo desdén

e a diminuta serpe

que  ás veces se che achega

e che trepa polas coxas

ata chegar ao peito morno

e cravarche os brancos cairos

Hai un punto no centro do padal

ao que non podes chegar

sen converter as beizos nunha mureira

na que habitan a infame soberbia

e a mediana serpe

que ás veces se che achega paseniño

e desfila por entre os folios en branco

e se envolve a durmir

no insomnio do baile dos teus dedos

mentres monologan

co dorso da man

ou quizais contra unha mesa baleira

porque pode que nunca chegues

á saída da mureira

onde habitan

a ridícula vagancia

e esa enorme serpe

que constriñe  

as túas costelas

ata convertelas

en fractura 

e deixar 

verter o contido 

do recipiente

pola base 

chea de buratos

coa forma 

das túas 

propias unllas

(marcadas na palma da man)